Co Słychać?

Zniknęli już idole, bohaterowie zeszłych wojen

Odeszli z pamięci ludzi, ich sławę zabrało morze

Nowi, chodź ciągle świecą na firmamencie nieba

Jak my, zmienią się w piasek, który zmyje ulewa

W książkach nikt nie wspomni, ludzie już nie chcą czytać

To świat groteski, głosu rozsądku już nie słychać

Nie ma już bohaterów, teraz królem jest błazen

Teraz jest cool, luźno, super, bomba, zniszczono powagę

Sprawiedliwość ma oczy i fiskalną kasę

Podstawowe wartości spłonęły jak papier

Usiadłem na tym brzegu, woda koiła ból wędrówki

Słuchałem krzyku mew i widziałem w tym ludzi

Kto głośniej, kto lepiej, to niekończący się wyścig

W tych czasach cwaniactwo i spryt to podstawy etyki

Szukałem w sobie podobnych, dlatego boli to tak mocno

Żeby nie zwariować, trzeba uciec w samotność

Tylu nam ludzi podobnych wierzyło w świat idealny

Dziś nie ma nic, sami jesteśmy na tej plaży



Traciliśmy nadzieję, idąc pod prąd tak silny

Za rękę z bezczelnością, wiesz, sami przeciw wszystkim

To nie jest serial, tu nadzieja umarła

Ten świat to farsa, wolę śnić lub spłonąć jak zapałka

Błysnąć chociaż na chwilę, by ogrzać chłód tej nocy

Może dam życie, energię, by znowu sens zdobyć

W mieście, gdzie każdy róg oblepia nachalnie cywilizacja

Ktoś o tym świecie zapomniał, nie wysłał nam światła

I mimo świadomości, że stoję na czymś twardym

Czuję jakby piasek na plaży, nikt nie zabroni mi marzyć

Wędrować tak długo, aż sens i spokój znajdę

Z bohaterami z Olimpu siedzieć i pić grappę

Znaleźć to coś, co piętnowano kiedyś jako szaleństwo

Odnaleźć Boga, bezpieczeństwo i przywrócić szlachetność

To technopolis mnie męczy

Wysysa z krwią rozsądek, zwiększa się świata majątek

Lecz coraz bardziej znika człowiek

Tylko w snach mnie tu nie ma

I tylko w snach czuję radość

Otwieram oczy i zamiast plaży znów miasto



Chcę byś wysłuchał tych słów, o jedno, proszę, pozwól

Znajdź w sobie siłę na dobro, na wiedzę i na rozum

Zatrzymajmy się w pędzie, nikt nie pamięta po co biegnie

Czy na pewno po szczęście? Czy sam bieg nie jest biegu sensem?

Nic nie jest pewne, ja przecież sam wciąż pytam

Szukam sposobu, by kiedyś polecieć jak Ikar

Na skrzydłach tej wolności

I jeśli mam jak on spaść, to spadnę jak on

Ale szczęśliwy, bo żyłem naprawdę